Taner Uyanıker'in kaleminden...

Pandemiyle beraber, ekonomik yön hareketinin 'paraya hızlı ulaş ve o parayla hızlı mal satın al' gettosu, inşaatla beraber tüm sektörü hareketlendirdi. Enflasyon arttı ama buna 'mal'da yakalananlar inanılmaz kar marjlarına ulaşarak ekonomik güçlerini artırdı. O dönemde malı olmayan ya da üretimden kaçınan kesim için ise 'baharda tipi' olmuştu. O kesim ekonomik hacimlerini çok küçülttü. 
Son iki yılda ise sıkı para politikası ile üretim de satış da düştü. Enflasyon artış oranıyla konut artış oranı yarışamadı. Konut reelde hep kaybetti. Paradan para kazandıran yüksek faiz herkese cazip geldi. Bu kez elinde 'mal' ile yakalanan ve bunu satmaya ihtiyacı olan müteahhit zor durumda kaldı. Bu dönemde durmayı tercih edenler ise kazançlı çıktı. 
Konkordato talebinde bulunan sektörler arasında inşaat 2. sırada yer aldı. Bu yüksek faiz sarmalı bazı müteahhitleri iflasa sürüklerken, ufukta hep bahar arandı. 2025 yılının ikinci yarısı için umutlu olan ve faizlerin de düşüş trendine geçtiğini gören müteahhit tozlu raflarda bıraktığı projelerini tekrardan masalarına aldı. Gelecek bahara hazırlıksız yakalanmak istemeyen müteahhitleri, bu kez İmamoğlu olayı ve ardından gelen faiz artırımı bir kez daha hayal kırıklığına uğrattı. 

Türkiye'deki çalkantılar yetmezmiş gibi yanı başımızda İran-İsrail savaşı başladı ve zaten üretim yapmakta tereddüt eden müteahhiti daha da geri adım attırdı. Türkiye'nin ürettiği ile ihtiyacı olan konut arasında makas açıldı...
Şimdi müteahhitler geleceğine daha umutla bakmak en azından bahar gelmese de ne yanmak ne de donmak istiyor. Faizlerin sabit kalması, bir sonraki toplantı da düşeceğine dair beklentiler yine sektöre umut oldu. Hem ülke hem de dünya siyasi konjektörü de durağan akarsa müteahhit için umutla beklenen yıl 2026 oldu. 2025 şu ana kadar müteahhiti üzdü, bakalım 2025'in ikinci yarısı ve 2026 ne getirecek...