Türkiye’nin en büyük üçüncü ili olan İzmir son yıllarda hızlı bir nüfus artışı ve yoğun göçle karşı karşıya kalırken, kentteki konut politikaları tartışma konusu olmaya devam ediyor. Şehrin çeperlerinde, özellikle Menemen, Torbalı, Menderes ve Bayraklı’nın üst bölgelerinde artan yapılaşma, altyapı ve ulaşım eksiklikleriyle “uydu mahalleleşme” sorununu büyütüyor.

Kentsel dönüşüm sürecinde de ciddi aksaklıklar yaşanıyor. 2012’den bu yana birçok bölge “riskli alan” ilan edilmesine rağmen, uygulamada sınırlı ilerleme kaydedildi. Bayraklı, Karabağlar ve Buca gibi ilçelerde dönüşüm projeleri, yüksek maliyetler ve bürokratik süreçler nedeniyle tıkanmış durumda.

Deprem gerçeğiyle yüzleşen İzmir’de, 1999 öncesi yapı stoğunun önemli bir kısmı hâlâ kullanılıyor. Belediyelerin hazırladığı dönüşüm projeleri finansman yetersizliği nedeniyle hayata geçirilemiyor.

Öte yandan konut ve kira fiyatlarındaki artış, kentte yaşayan orta gelirli ailelerin barınma hakkını zorluyor. Son üç yılda konut fiyatlarının yüzde 600’ün üzerinde arttığı belirtiliyor. Bornova, Karşıyaka ve Güzelbahçe gibi bölgelerde kiralar gelir seviyesinin çok üzerinde seyrediyor.

Uzmanlara göre İzmir’in konut politikaları, mevcut talebi karşılamaktan uzak ve sosyal adalet açısından yetersiz. Yeni dönemde kentte iklim dostu, enerji verimli, ulaşım bağlantısı güçlü ve karma kullanımlı yaşam alanlarının planlanması gerektiği ifade ediliyor.